پرتوي از سيره و سيماي سالار شهيدان عليه السلام

مشخصات كتاب

نويسنده : مسعود شفيعي كيا

ناشر : مسعود شفيعي كيا

مقدمه

ميلاد با بركت حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السلام)، دومين فرزند امام علي و فاطمه زهرا (عليهما السلام) بنا بر مشهور، روز سوم شعبان سال چهارم هجري در مدينه بوده است.پس از ولادت، پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) نام وي را «حسين» گذاشت، آن گاه او را بوسيد و گريست و فرمود: تو را مصيبتي عظيم در پيش است، خداوندا! كشنده او را لعنت كن! آن حضرت به مصباح الهدي و سفينة النّجاة و سيّد الشّهداء و ابوعبداللّه معروف است.مسعودي مي نويسد: امام حسين (عليه السلام) مدّت هفت سال با رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) بود و در اين مدّت، آن حضرت خود متصدّي غذا دادن و علم و ادب آموختن به امام حسين (عليه السلام) بود.شدّت علاقه پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) به حسين (عليه السلام) به قدري بود كه كوچكترين ناراحتي او را نمي توانست تحمّل كند.روزي پيامبر از در خانه فاطمه (عليها السلام) مي گذشت، صداي گريه حسين را شنيد، وارد خانه شد و به دخترش فرمود: مگر نمي داني كه گريه حسين در من چقدر مؤثّر است، آن گاه طفل را بوسيد و گفت:«خداوندا! من اين كودك را دوست دارم تو نيز او را دوست بدار.»حديث معروف «حُسَيْنٌ مِنّي وَ أَن_َا مِنْ حُسَيْن، أَحَبَّ اللّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً، حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الاَْسْباطِ.»؛ يعني: «حسين از من است و من از حسينم، خداوند دوست دارد كسي را كه حسين را دوست مي دارد، حسين سبطي از اسباط است.» موردِ قبول شيعه و سنّي است.حسين بن علي (عليه